Δέκα χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη: “Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες” ( Όλοι/ες στην πορεία: ΠΕΜΠΤΗ 6/12 στις 6ΜΜ, Χανιά: ΠΛ. ΑΓΟΡΑΣ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εεγατικό Κόμμα, συμμετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Δέκα χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη: “Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες”

Όλοι/ες στην πορεία: ΠΕΜΠΤΗ 6/12 στις 6ΜΜ ΠΛ. ΑΓΟΡΑΣ

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, στα Εξάρχεια, ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ Κορκονέα. Η δολοφονία του Αλέξη θα προκαλέσει μία γενικευμένη εξέγερση που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και κράτησε πάνω από ένα μήνα. Μία εξέγερση που δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει μόλις ανακοινώσει ότι θα δώσει 28 δις ευρώ στους τραπεζίτες για να σώσει τις τράπεζες από τη χρεωκοπία και ταυτόχρονα θα προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, λιτότητα και περικοπές. Η αντίσταση για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση του συστήματος ήταν ξεκινημένη πριν τη δολοφονία του Αλέξη αλλά αυτή αποτέλεσε τη σπίθα σε ένα εύφλεκτο υλικό που είχε συσσωρευτεί όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το φθινόπωρο της αντίστασης το 2008 ξεκίνησε το Σεπτέμβρη με τη μεγάλη εργατική διαδήλωση στη ΔΕΘ και συνεχίστηκε με τους εργαζόμενους της Siemens και του Λαναρά που διεκδικούσαν ότι τα εργοστάσιά τους θα μείνουν ανοιχτά, με τους γιατρούς στα Νοσοκομεία που κέρδισαν ΣΣΕ με αυξήσεις, με τους εργαζόμενους της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ ενάντια στα «σχέδια εξυγίανσης» και κορυφώθηκε στη Γενική Απεργία στις 21 Οκτώβρη. Από τον Οκτώβρη μπαίνει στο προσκήνιο και το φοιτητικό κίνημα όταν ο υπουργός Παιδείας Στυλιανίδης δηλώνει ότι θα προχωρήσει στην αναγνώριση της ισοτιμίας των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των δημόσιων Πανεπιστημίων. Ήδη υπάρχουν πάνω από 400 καταλήψεις σχολείων με κύρια αιτήματα την αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία και την κατάργηση της βάσης του 10. Η Πανεργατική στις 21 Οκτώβρη ενώνει όλα τα μέτωπα με κεντρικό σύνθημα «την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές», δίνει αυτοπεποίθηση και οι εργατικοί και νεολαιΐστικοι αγώνες πληθαίνουν το επόμενο διάστημα. Οι εργαζόμενοι στην Altec Telecoms ξεκινούν κατάληψη ενάντια στις απολύσεις, οι εργαζόμενοι στο Μετρό προχωρούν σε απεργίες για την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις και το ίδιο και οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Ιντρακόμ. Την ίδια στιγμή, ο θάνατος ενός Πακιστανού μετανάστη ύστερα από επίθεση της αστυνομίας στην Πέτρου Ράλλη, είναι η πρώτη δολοφονία της κυβέρνησης και πυροδοτεί είναι ένα τεράστιο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 27 Οκτώβρη. Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αναγκάζονται να κηρύξουν νέα πανεργατική απεργία στις 10 Δεκέμβρη. Το ίδιο βράδυ της δολοφονίας ξεσπούν διαδηλώσεις στα Εξάρχεια που συγκρούονται με την αστυνομία, καταλαμβάνεται η νομική και από εκεί καλείται η πρώτη οργανωμένη διαδήλωση για την επόμενη ημέρα, την Κυριακή 7 Δεκέμβρη. Χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι αψηφούν την τρομοκρατία της αστυνομίας κατεβαίνουν στο Μουσείο για να διαδηλώσουν με κατεύθυνση τη ΓΑΔΑ και από εκεί πίσω στη Βουλή έχοντας μπροστά το πανό της Κατάληψης της Νομικής που έγραφε «Δολοφόνοι». Η Εργατική Αλληλεγγύη κυκλοφορεί έκτακτη έκδοση που γίνεται ανάρπαστη και δίνει το πολιτικό τόνο στη διαδήλωση.Τη Δευτέρα 8 Δεκέμβρη το πρωί, χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα κλείνουν τα σχολεία τους και βγαίνουν στους δρόμους. Σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις γειτονιές, όπου υπήρχαν αστυνομικά τμήματα, οι μαθητικές πορείες καταλήγουν έξω από αυτά. Στην Αθήνα τα σχολεία μαζί με τους φοιτητές συγκεντρώνονται έξω από τη ΓΑΔΑ και τη Βουλή. Όλη την ημέρα οι μαθητές και οι φοιτητές είναι στους δρόμους φωνάζοντας «Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη, το κίνημα θα πει την τελευταία λέξη». Το απόγευμα της ίδιας μέρας με καλέσματα από οργανώσεις της αριστεράς και φοιτητικούς συλλόγους πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι συγκεντρώνονται στα Προπύλαια για να βαδίσουν στη Βουλή. Η καταστολή της αστυνομίας ήταν πρωτόγνωρη. Τα δακρυγόνα πνίγουν τη διαδήλωση σε κάθε σημείο της, κι όχι μόνο δεν καταφέρνουν να τη σταματήσουν αλλά εξοργίζουν ακόμα περισσότερο τον κόσμο που συγκρούεται με την αστυνομία του Παυλόπουλου.

Η μαζικότητα και η οργή των διαδηλώσεων προκαλεί σοκ και φόβο στη κυβέρνηση. Ο Καραμανλής συγκαλεί έκτακτη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής στο Μαξίμου φλερτάροντας ακόμα και με την ιδέα για εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Η κυβέρνηση προσπαθεί μάταια να εξομαλύνει την κατάσταση. Δηλώνει "συμπάθεια" προς τη νεολαία και τα προβλήματά της και χαρακτηρίζει τη στάση της αστυνομίας ως "αμυντική" απέναντι στους "κουκουλοφόρους που χωρίς ιδεολογία και με πράξεις τυφλής βίας καίνε και καταστρέφουν την Αθήνα και τις περιουσίες του κόσμου". Όλοι οι κυβερνητικοί μηχανισμοί μπήκαν σε κίνηση για να εμποδίσουν την συνέχιση και την οργάνωση του αγώνα. Οι πρυτάνεις ανακοινώνουν ότι κλείνουν τις σχολές και το Υπουργείο Παιδείας τα σχολεία για να προλάβουν τη γενίκευση των καταλήψεων. Ο Καραμανλής ζητά από τους προέδρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να αναβάλουν την Πανεργατική Απεργία στις 10 Δεκέμβρη.  Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να σταματήσει το κίνημα. Η ΠΟΣΔΕΠ έχει ήδη ανακοινώσει τριήμερη απεργία, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ κηρύσσουν 24ωρη απεργία την Τρίτη 9 Δεκέμβρη, οι μαθητές και οι φοιτητές ξεκινούν καταλήψεις στα σχολεία και τις σχολές και το ίδιο απόγευμα χιλιάδες συγκεντρώνονται στην κηδεία του Αλέξη και συγκρούονται με την αστυνομία που ρίχνει δακρυγόνα και πυροβολισμούς στον αέρα ακόμα και μέσα στο νεκροταφείο. Την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, η εργατική τάξη απεργεί μαζικά και βγαίνει στο δρόμο και ενώνει τη φωνή της με τη νεολαία διεκδικώντας να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Μπορεί οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να υποχώρησαν στις πιέσεις της κυβέρνησης (αλλά και του ΠΑΣΟΚ) και να περιορίστηκαν σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά μια σειρά ομοσπονδίες και συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητές, με πρωτοβουλία της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, συγκεντρώνονται στο Μουσείο και διαδηλώνουν προς τη Βουλή πλημμυρίζοντας το κέντρο της Αθήνας με μία μαζική και οργισμένη αντικυβερνητική διαδήλωση εργατών – φοιτητών – μαθητών.

Η επιτυχία της Πανεργατικής ανοίγει το δρόμο για κλιμάκωση των καταλήψεων και των απεργιών. Την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη, τα νέα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια βρίσκουν πάνω από 800 σχολεία και πάνω από 100 σχολές να είναι κατειλημμένες πανελλαδικά. Την Πέμπτη 18 Δεκέμβρη απεργούν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας ενώ οι μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί καλούσαν σε νέα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Στην Αθήνα οι δύο συγκεντρώσεις ενώνονται σε μία. Το Σάββατο 20 Δεκέμβρη η ίδια οργή εκφράζεται και στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο που οργανώνει η Πακιστανική Κοινότητα και η Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ (από όπου προήλθε η ΚΕΕΡΦΑ). Φοιτητές και μαθητές καλούν σε νέες καταλήψεις μετά τις γιορτές με πρώτο σταθμό το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 9 Γενάρη, στην επέτειο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα στην Πάτρα το 1991 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι μαθητές προχωρούν στη δημιουργία του Συντονιστικού Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών Αττικής. Η ΟΛΜΕ κηρύσσει στάση εργασίας για τις 9 Γενάρη και την ακολουθούν η ΔΟΕ και η ΑΔΕΔΥ. Η σφαγή στη Γάζα που ξεκινά τα Χριστούγεννα οδηγεί τη Δευτέρα 29 Δεκέμβρη χιλιάδες διαδηλωτές μπροστά από την ισραηλινή πρεσβεία και στις 3 Γενάρη σε ένα από τα πιο μαζικά αντιπολεμικά συλλαλητήρια με σύνθημα «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, από τα Εξάρχεια ως την Παλαιστίνη».

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 έγινε αντικείμενο πλήθους συζητήσεων και αναλύσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η κυρίαρχη άποψη για την εξέγερση ήταν οι άγριες μέρες και νύχτες βίας με πρωταγωνιστή ένα νέο κοινωνικό υποκείμενο, το "πρεκαριάτο" (τη νεολαία με επισφαλή -precarious – απασχόληση) που χωρίς ιδεολογία, αλλά με μεγάλη οργή, ανοργάνωτη και ασυνδικάλιστη, σπάει ό,τι βρίσκει μπροστά της με την παραδοσιακή εργατική τάξη να είναι απούσα, είτε γιατί κάποια κομμάτια της είχαν ενσωματωθεί στο σύστημα και γίνανε "νοικοκυραίοι", είτε γιατί κάποια κομμάτια της είχαν μετατραπεί σε «πρεκαριάτο». Αυτή η ανάλυση σήμερα, γνωρίζοντας το τι επακολούθησε με τις εργατικές εξεγέρσεις σε όλα τα μνημονιακά χρόνια, δεν αντέχει σε κριτική. Αλλά ούτε και τότε είχε επαφή με την πραγματικότητα. Ήταν μία επιφανειακή ανάλυση που βόλευε και τη κυβέρνηση για να συκοφαντήσει το κίνημα, αλλά και τη ρεφορμιστική αριστερά που φοβόταν τη δυναμική ενός κινήματος που δεν μπορούσε να το καλουπώσει στα δικά της πολιτικά σχέδια. Το ΚΚΕ έπαιρνε συγχαρητήρια στη Βουλή από τον Καραμανλή για την υπεύθυνη στάση του και ταυτόχρονα κατηγορούσε το ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» επειδή δεν καταδικάζει με ξεκάθαρο τρόπο τα επεισόδια.

Το κύμα ριζοσπαστικοποίησης στις "μέρες του Αλέξη" το οφείλουμε όχι μόνο στη ριζοσπαστικοποίηση των φοιτητών και μαθητών ως αποτέλεσμα των μεγάλων αγώνων του 2006 - 2007 αλλά κυρίως στη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης εξαιτίας και των δικών της μεγάλων αγώνων. Η «παραδοσιακή» εργατική τάξη υποδέχθηκε την εξέγερση των «παιδιών» της και συμμετείχε ενεργά σ’ αυτή. Στη μαζική πορεία της πανεργατικής στις 10 Δεκέμβρη είχαμε τη μαζική ανταρσία ενάντια στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά και του ΠΑΣΟΚ και της ρεφορμιστικής αριστεράς, με μεγάλα τμήματα απεργών να δίνουν το παρών στο Μουσείο διαδηλώνοντας να πέσει η κυβέρνηση. Αυτή η εργατική παρουσία στην εξέγερση ήταν η δύναμη που εμπόδιζε τη κυβέρνηση Καραμανλή στη λήψη δραστικότερων μέτρων καταστολής και εφαρμογής σχεδίων εκτάκτου ανάγκης. Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά βρέθηκε στη πρώτη γραμμή από τη πρώτη μέρα της εξέγερσης. Με τις μικρές δυνάμεις της προσπάθησε να συγκροτήσει και να πολιτικοποιήσει το κίνημα ενώνοντας όλα τα κομμάτια του. Για να γίνει πράξη στο δρόμο το σύνθημα οι μαθητές και οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες, για να μεταφερθεί η εξέγερση στους χώρους δουλειάς ενάντια στη κυβέρνηση που δολοφονεί και στη κρίση του συστήματος. Πήρε ώθηση η συγκρότηση της Πρωτοβουλίας και για την Ενότητα και τη Κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που το Γενάρη του 2009 διοργάνωσε τη μαζική εκδήλωση στο Σπόρτιγκ για να γεννηθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.