Η απεργία στις 14 Νοέμβρη φέρνει στο προσκήνιο τη μόνη
δύναμη που μπορεί να δώσει απάντηση σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που έχουν
ανοίξει. Το άπλωμα αυτής της απεργίας πανεργατικά σε όλους τους χώρους είναι
ένα βήμα που συνεχίζει, ενθαρρύνει, συντονίζει και κλιμακώνει το απεργιακό
κίνημα του φετινού φθινόπωρου. Και έρχεται σε μια στιγμή όπου η κυβέρνηση του
ΣΥΡΙΖΑ είναι ευάλωτη στις πιέσεις από τα αριστερά καθώς πηγαίνουμε προς τις
εκλογές και ο Τσίπρας προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις δεσμεύσεις που έχει
αναλάβει απέναντι σε τραπεζίτες, ΕΕ και Τραμπ από τη μια μεριά και το χαμένο
“ταξικό πρόσημο” της πολιτικής του.
Πανεργατική απεργία στις 14 Νοέμβρη σημαίνει ώθηση για
αριστερή εναλλακτική και φραγμό στα σχέδια του Μητσοτάκη και της ακροδεξιάς που
τρίβουν τα χέρια τους από την κατάντια του Τσίπρα.
Αλλά, ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Οι αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ για απεργία στις 14
Νοέμβρη είναι καρπός των πιέσεων που έβαλαν από τα κάτω οι εργατικοί αγώνες και
στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι πετυχημένες απεργίες στα Νοσοκομεία,
στο Βοήθεια στο Σπίτι, στους κλάδους των ΒΑΕ, έσπρωξαν την ΑΔΕΔΥ να προχωρήσει
παρά την αδράνεια της ΓΣΕΕ. Ρήγμα σε αυτή την αδράνεια είναι η απόφαση του ΕΚΑ
που έρχεται να δώσει συνέχεια στην αντίσταση των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες
ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά και στις μάχες των εργατών της COSCO όλο το
καλοκαίρι.
Αυτοί οι αγώνες έχουν καθορίσει και την ατζέντα της
πανεργατικής απεργίας. Δεν μας αρκούν συμβολικές κυβερνητικές ανακοινώσεις για
τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, απαιτούμε ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και
ξήλωμα των μνημονιακών φραγμών. Δεν ανεχόμαστε απολύσεις συμβασιούχων,
διεκδικούμε μονιμοποιήσεις και επιπλέον προσλήψεις και χρηματοδότηση για τις
ρημαγμένες κοινωνικές υπηρεσίες στην Υγεία, στην Παιδεία, στους Δήμους.
Περικοπές στις συντάξεις; Ξεχάστε το! Διεκδικούμε ένταξη στα ΒΑΕ και βάζουμε
πλώρη για ανατροπή του νόμου Κατρούγκαλου για παλιούς και νέους συνταξιούχους.
Έτσι μπορούμε να πάμε για γνήσια εργατική έξοδο από τα Μνημόνια.
Αιτήματα
Δίπλα σε αυτά τα “οικονομικά” αιτήματα (που είναι στην
καρδιά της πολιτικής σύγκρουσης αυτής της περιόδου), έρχονται τα αιτήματα του
αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος που είναι ο άλλος καθοριστικός
παράγοντας των εξελίξεων. Ενάντια στους Σαλβίνι, τους Ζεεχόφερ και τους άλλους
μιμητές του Τραμπ, ντόπιους και διεθνείς, ξεσηκώνεται ένα ολόκληρο κίνημα. Το
είδαμε στους δρόμους του Βερολίνου, το βλέπουμε και στην Αθήνα και στον Πειραιά
και παντού: Θέλουμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία, απαιτούμε να κλείσουν οι
“Μόριες” και να ανοίξουν τα σύνορα, στη φυλακή οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι, έξω οι
φασίστες από τις γειτονιές μας. Οι πρόσφυγες δεν είναι “προβληματικές ροές”
είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής πάλης.
Δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο στον Τσίπρα και τους
υπουργούς του να παριστάνουν ότι η απάντηση στις δεξιές και ακροδεξιές κραυγές
είναι η “γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας” με τη Συμφωνία των Πρεσπών, τις
συμμαχίες με τον Τραμπ και το Ισραήλ και τις κοινές θαλάσσιες περιπολίες
Frontex-NATO. Η παραίτηση Κοτζιά ήρθε να δείξει ότι πίσω από τις φιλειρηνικές
διακηρύξεις κρύβονται σκληροί ανταγωνισμοί και αποσταθεροποιητικοί καυγάδες που
συγκλονίζουν και τα Σκόπια και την Άγκυρα και την Αθήνα.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της είναι ο φορέας της
εναλλακτικής λύσης απέναντι σε όλα αυτά. Πάμε για πανεργατική στις 14 Νοέμβρη
για να δυναμώσουμε και τις άμεσες διεκδικήσεις μας και την εργατική προοπτική.
Πάνω σε αυτά τα καθήκοντα μετριέται η συμβολή κάθε οργανωμένης δύναμης της
Αριστεράς. Η Εργατική Αλληλεγγύη έχει κάνει την επιλογή να είναι στην πρώτη
γραμμή και σας καλεί όλους να δώσουμε τη μάχη μαζί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου